Review: INHERITED – No Regrets
Old-school attitude met nieuwe en schone tanden.
Genre: Oldscool metal met nieuwe jas
Tekst; MetalbyMo
No Regrets bevat 9 tracks, klokt af op 37 minuten en zit barstensvol old-school vuur. Wat dit album bijzonder maakt, is hoe het met gemak zowel de die-hard liefhebber van de jaren 90 aanspreekt, als de jonge luisteraar die nu de scene ontdekt.
Inherited is pas sinds 2022 actief, maar No Regrets voelt als het werk van een doorgewinterde act die weet wat het wil en hoe het dat moet brengen: grooven en hard bijten. Het was natuurlijk niet voor niets dat Inherited vorig jaar de Wacken Metal Battle won. Voor wie hun optreden op de Holy Metal Grounds moest missen: de video van dat optreden staat onderaan deze review.
Vorig jaar kwam de jonge band (ze zijn nog steeds niet oud genoeg om legaal bier te drinken in Nederland) vanuit het niets de Metal Battle binnen. De band zei eerder in een interview met ons: “We hadden gehoord dat we een optreden in de Pit in Terneuzen konden doen, dat leek ons wel vet”. Tja. Dat ze daarmee uiteindelijk op een podium op Wacken Open Air zouden staan, had niemand verwacht. Na dat bijzondere jaar, is er dan nu eindelijk een album van de band, met de passende titel “No Regrets”.
De albumtiteltrack No Regrets laat je langzaam in de muziek klimmen, maar klinkt al snel lekker door de samenzang. De riffs beuken er meteen in met een fijne afwisseling tussen snelheid en groove.
En divers zijn ze zeker. Urban Guerrilla laat dat al vanaf de eerste seconde horen: niet één tempo, niet één stemming maar een band die weet hoe ze hun geluid breed kunnen uitrollen zonder het overzicht te verliezen.
Spiritual Butcher is dan weer de trash kant van de band. Snel, strak en evil. Maar ineens hoor je ook weer Sepultura. Ik was even in de war waar ik nou precies naar zat te luisteren, in de beste zin van het woord.
Hard Life gaat ook onverminderd hard door. Door je speakers vooral. Zanger Jaimy heeft echt wel een strot die je hier op veel momenten echt op zijn best hoort. Daardoor was ik niet helemaal verbaasd dat hij bij Failed to Resist verrast met korte stukjes cleane vocalen. Subtiel, maar precies genoeg om de boel nét wat spannender te maken.
GFY bewijst dat iedereen in deze band zijn stempel drukt. De bas komt hier lekker naar voren, en de drummer geeft het nummer een bijna swingend gevoel. Toch blijft het gitaargeluid als een ruggengraat door het hele album lopen. De rode draad die alles bij elkaar houdt en de sound van het album maakt.
En dan is er Denial. Ik sluit af met dit nummer, maar in “Denial” ben ik na deze track allang niet meer over deze band. Als Inherited deze energie weet vast te houden, gaan ze het gegarandeerd redden in de scene.
Samenvattend:
We mogen in Nederland trots zijn dat we met Inherited een jonge band hebben die zó volwassen klinkt. Ze spreken zowel oud als nieuw publiek aan, en zullen de komende jaren gegarandeerd in de smaak vallen bij een steeds breder publiek.
Tuurlijk, de uitspraak van sommige Engelse woorden kan echt wat scherper. En als je niet van al teveel scheldwoorden houd zou ik de nummers niet achter elkaar draaien of met je kleine neefje op de achterbank. Het feit dat ze op deze leeftijd een debuutalbum van dit niveau afleveren maakt veel goed. Er zijn bands die al jaren meegaan die dit nog niet kunnen evenaren.
Van deze plaat krijg je geen spijt, alleen spierpijn.
Meer weten over Inherited? Je vindt ze op Facebook en Instagram.
