We starten het nieuwe jaar goed met een eerste Tiplijst! Hoera voor goeie voorbereiding want op het moment dat deze online komt ligt waarschijnlijk zelf nog lekker in bed. Vanaf vandaag elke twee weken een nieuwe MetalFromNL tiplijst, met iets minder tracks dan je van ons gewend was, maar WEL absoluut de moeite waard zijn om geluisterd te worden. En, te volgen via Youtube, Mixcloud en Spotify. Alleen de muziek horen, en niet mijn gelul? Ook mogelijk. Abboneer je dan op de MetalFromNL tipijst playlist.
Net op tijd voor de jaarwisseling, komt er TOCH nog een nieuwe plaat uit van Nederlandse bodem. Reality Spill, een metalcore band uit Deventer, lanceert vandaag op 28.12.2024 hun debuut album ‘The End Of The World’. Met 8 tracks is het een mooie kennismaking met de band, voor wie de naam nog onbekend is. We mochten er vast naar luisteren, en vanaf vandaag kunnen jullie dat ook, dus check vast welke tracks je niet mag missen!
Ik ken Reality Spill sinds ze vorig jaar de single ‘Make Waves’ de wereld in stuurden. Die track, met hele technische riffs, hardcore vocals, en vooral veel rauwe energie smaakte naar meer. De heavy breakdowns gecombineerd met de technische snelle riffs is een sound die we in metalcore Nederland verder niet echt voorbij zien komen. Maar toen dit jaar Spoils of an Empire uitkwam, een totaal andere track wat sound betreft, werd ik helemaal enthousiast. Niet alleen vanwege de totaal andere sound, maar Spoils of an Empire is mijn top track van afgelopen jaar. Dat is vooral vanwege de goeie melodielijn waar het nummer mee begint en afsluit, en die ook weer terugkomt in de chorus. Na die track was ik dan vooral benieuwd welke kant het album op zou gaan; meer zoals Make Waves, of meer zoals Spoils of an Empire?
Allereerst krijgt Reality Spill bonuspunten, omdat ze geen waterfall release hebben gedaan. Op ‘The End of the World’ vinden we gewoon 8 nieuwe tracks, 7 als je de losse release van de titeltrack niet meerekent. Van die 8 tracks is het grootste deel gewoon hard, maar een vergelijking met Make Waves of Spoils of an Empire is eigenlijk niet te maken. Reality Spill is een hele veelzijdige band, en zet met The End Of The World een goed samenhangend album neer, met een sound die herkenbaar is, maar afwijkt van wat we eerder dit jaar van de band hoorden. Behalve wellicht de titel track, die met de toevoeging van de synths en het herkenbare chorus toch wel aan Spoils of an Empire doet denken.
Een herkenbaar chorus vind je ook terug in The Storm, wat qua sound doet denken aan Loyalty Ends Here, maar vanwege de clean melodie in de chorus toch weer totaal anders. Door die chorus brengt het me eerder terug naar de 90’s van, bijvoorbeeld, Sum41. Want niet alle tracks zijnhard en agressief.
Aftermath is de punkrock anthem van de band, en hoewel totaal anders in stijl, een welkome break aan al het geweld. Aftermath doet vooral denken aan bands als Sum 41 en Blink 182, en is met recht een blije partytrack, die het goed doet op een roadtrip naar een festival in de zomer.
Het album zit vol groovy riffjes, hardcore vocals, af en toe wat technische gitaar riffs. Het geheel is vooral hard, beukend, aggressief. De toevoeging van de synths op sommige stukken is meer een aanvulling om het geluid nog voller en dikker te maken, in plaats van dat het een eigen melodielijn toevoegt. Wat melodien betreft trouwens, er zitten vooral veel dissonante chords in dit album, wat bijdraagt aan de agressieve vibe. Mask On is daar trouwens een goed voorbeeld van.
Ook met de drie tracks aan het einde van het album krijgen we weer iets meer ademruimte. Stargazing (overture) is een korte interlude, en een warm-up voor Until The Sky Falls Down. Dat is dan misschien ook wel mijn favoriete track van dit album, vanwege de herkenbare chorus, de goede melodielijnen. Vergis Het is met bijna 4 minuten ook de langste track van het album.
Het album wordt afgesloten met de outtro track And Nothing Remains (coda). Ik snap dat ze dit als losse track op het album hebben gezet, zodat je ‘m kan skippen. Zo’n track werkt natuurlijk live heel goed aan het einde van je set, ik had hem zelf misschien gewoon aan Until The Sky Falls Down vastgeplakt, want als losstaande track slaat het niet echt ergens op.
Final Thoughts
The End of the World is een toffe, diverse debuutplaat van Reality Spill, waarin ze vooral hun rauwe energie goed over weten te brengen. Met tracks als The Storm en daarna Aftermath weet de band me absoluut te verassen. Reality Spill komt binnen met een eigen geluid, en weet zich in het (best wel volle) core landschap van Nederland wel te onderscheiden. Favoriete track van dit album is denk ik Until The Sky Falls Down, maar ik moet eerlijk toegeven dat Aftermath inmiddels toch wel mijn guilty pleasure is.
Omdat het ons super leuk leek net als vorig jaar een soort jaarovericht te maken van wat er in de Nederlandse metalscene gebeurde in 2024, hebben we weer een Jaaroverzicht Magazine gemaakt! Dit keer iets uitgebreider dan vorig jaar. We hadden dan ook (veel!) meer content om uit te kiezen, en dingen om te vermelden. Check hier de digitale versie van ons jaaroverzicht.
Fysieke copy ontvangen? Dat kan! Voor 3,70 verzendkosten en een eigen gekozen donatie voor het blad, sturen we een fysieke versie naar je op! Zolang de voorraad strekt!
Laid to Waste is a groove metal band hailing from the Netherlands. Founded early 2014 they’ve already played shows at places such as the Patronaat and gebr. Nobel. With influences from thrash-, groove- and deathmetal they’ll make sure you break your necks headbanging. Having released their debut EP ‘NECKBREAKER’ and single ‘NO MERCY’ they’re now working on their first full-length album. Playing live Laid to Waste delivers a show with lots of hair and sweat flying around the stage. Carnage guaranteed.
Twintig jaar Frisian Metal Night. Dat is een hele lange tijd, en deze afgelopen dinsdagavond bewijst dat de Friese Metalscene nog steeds meer dan levend is. In een uitverkochte Neushoorn stonden 10 topacts uit de Friese Metalscene. Op een avond die om 20.00u begint en tot 01.00u duurt, betekent dat wel dat alle bands maar 20 minuten speeltijd hebben, maar dat is misschien net genoeg om het allerbeste van jezelf te laten zien Het zorgt in ieder geval voor een afwisselende, energieke avond. Als de pyrotechnics op het hoofdpodium aangaat, is het feest compleet. Een betere kerstavond had ik in ieder geval niet kunnen wensen!
(voor meer foto’s, scroll naar beneden)
Terwijl de Neushoorn nog langzaam volstroomt, begint de hardcore-punk act Kronol aan de eerste set van de avond. Met nr’s van nog geen 3 minuten, en een frontvrouw die over het podium stuitert zit de sfeer er meteen goed in. Ik kende de band nog niet en wist niet wat ik kon verwachten toen zij haar strot open trok. Beheerste agressie is misschien een goede omschrijving.
Na Kronol de beurt aan Deafened to Death, een band die afgelopen jaar hun self-titled debuut EP uitbracht en komend jaar meedoet aan de Wacken Metal Battle. Deze band had in het interview wat ik met ze had aangegeven dat ze altijd alles geven en helemaal kapot van het podium komen – en na het zien van dit optreden geloof ik dat laatste meteen. Het geluid is uitmuntend, en de mannen hebben er duidelijk zin in. De zaal staat inmiddels ook goed vol, en de energie van het publiek straalt duidelijk over op het podium.
Drovich is ook bezig om hun debuut plaat met de wereld te delen, en ze openen hun set dan ook met de eerste track die ze deelde van hun nieuwe album, De Stoarm.
Drovich biedt met hun black metal weer een heel ander genre, maar de invloeden van heavy thrash en death zijn bij deze band duidelijk aanwezig. De momenten waarop bassist Mike een deel van de vocalen voor zich neemt zijn wat mij betreft wel een hoogtepunt in de set – ik hoop daar meer van te horen op het album wat in Februari uit gaat komen.
Het rustpuntje deze avond is de set van Dimaeon. Dimaeon opent hun set met het vermelden dat ze 5 jaar geleden voor het laatst op het podium hebben gestaan. De band is na wat line-up wisselingen inmiddels weer compleet, en laat met nieuwe muziek horen nog steeds onderdeel te zijn van de Friese scene.
Hun oorspronkelijke post-metal heeft inmiddels wel een metalcore randje gekregen (wat wij absoluut kunnen waarderen), dus er is zeker ruimte om te headbangen. Ze spelen wel de kortste set van de avond, of in ieder geval, dat voelt zo, want net op het moment dat we er lekker in beginnen te komen kondigt de zanger aan dat ze klaar zijn. Op zich een goed teken als je meer van een band had willen horen, dus kom maar door met die nieuwe muziek Dimaeon.
De rust duurt echter niet lang, want na een korte break, knallen de blasts van My Minds Mine je om de oren. My Minds Mine was eigenlijk uit elkaar, en had ook al lang niet op een podium gestaan.
Speciaal voor de Frisian Metal Night heeft de band echter de instrumenten weer uit de kast getrokken, en zetten met een setlist van meer dan 20 nummers in 20 minuten een enorme bak pleurisherrie neer. Zoals het hoort, bij een grindcore band. Het publiek gaat hier goed op, en vanaf het eerste riff staat de moshpit aan.
Voordat Bildtstar aan hun set op het hoofdpodium begint, komt de organisatie even op het podium om kort wat te vertellen over de Friese scene en het initiatief van de Vinylclub
Zij hebben namelijk speciaal voor het 20 jarig jubileum van deze avond een plaat gemaakt met bands uit de regio. Van de oplage van 300 stuks, zijn er op het moment dat hij het podium op komt, nog slechts 10 beschikbaar. Het is dat ik geen platenspeler heb, maar ik snap dat je zo’n collectorsitem in huis wil hebben. Gefeliciteerd met 20 jaar toffe metal avonden, en op naar nog 20 meer, zou ik zeggen.
Of je de muziek van Bildtstar nou kan waarderen of niet, je kan er niet omheen dat deze band heel goed is. En niet alleen op muzikaal vlak. Van podium aankleding (met lampen, een enorme backdrop en zelf pyro) tot de gecoördineerde outfits, de technisch flawless gitaarriffs, de slappende bass en de impressive vocals van de vocalist aan toe, deze band gaat hard. Het feit dat ze doen alsof ze headliner zijn, nemen we voor lief. Dit is wel een van de optredens waar de meeste mensen voor zijn gekomen, lijkt het, want het staat bij niemand zo vol als nu. Zowel de vloer als het balkon boven; er is haast geen ruimte om te bewegen, en terecht, Bildtstar zet een show neer die je wil zien. Alles is tot in de puntjes goed uitgedacht, en wordt vol overtuiging neergezet. Dat nog niet iedereen de tekst van Burning After Midnight kent, maakt niet uit, het feestje gaat gewoon door.
Naast nieuwere bands, is er deze avond ook genoeg tijd om herrineringen op te halen van 20 jaar Friese Metal. Braincasket stond 20 jaar geleden op de 1e editie van Frisian Metal Fest, maar ze zijn ook het levende bewijs dat leeftijd helemaal niets zegt. Gewapend met een drummer in een laptop, zet Braincasket met recht de hardste show (en wat mij betreft de leukste!) show van de avond neer. Wat een geluid komt er uit die strotten van de vocalisten! Nou staan ze met twee man sterk op het podium te brullen, dat helpt, maar het geluid is de hele avond nergens zo goed als bij Braincasket.
En om nog even in die high te blijven; Atmoran zet de toon van Bildtstar voort met een energiek live performance, met again, vuur en vuurwerk. Deze band heeft natuurlijk ook zijn sporen verdiend in de scene met optredens over diverse festivals, onder andere Dokkum Open Air, en het bereiken van de finale van de Wacken Metal Battle. De meer oldschool vibes van deze band slaan goed aan bij de toch vooral oudere metalheads in de zaal.
Inmiddels is een groot deel van het aanwezige publiek op z’n zachst gezegd niet meer nuchter. Dat past goed bij de humor van volgende band. Stoflik Omskot is zo’n band die zichzelf absoluut niet serieus neemt, maar hun muziek des te meer. Again een band waar ik vooral onder de indruk ben van de impressive vocals tijdens hun live set. Met de BBQ al klaar op het podium, komen de mannen van Stoflik Omskot in hun boeren outfit met scheppen het podium op. Voordat de band begonnen is, is de moshpit al begonnen. Voor de hongerigen onder ons wordt er tijdens de set een aantal keer ‘spek’ de zaal in gegooid. Eet smakelijk.
Deadspeak is de afsluiter van de avond, en ondanks dat er oorspronkelijk een eindtijd op het programma stond, gaat de band gewoon nog even door. De Friese metalscene is hecht, en om dat beeld nog even kracht bij te zetten, wordt de zanger van Bladecrusher gevraagd om nog even op het podium te komen aan het einde van de set.
De band had eerder dit jaar al een uitverkochte albumrelease, en ook vanavond spelen ze vooral tracks van Plagues of Sulfur Bound. Met slechts drie bandleden is het lastig een groot podium als dit te vullen, maar vooral de tweede helft van de set spreekt voor zich. Het publiek maakt het allemaal niet meer uit, het enthousiasme van de zanger is aanstekelijk en iedereen is dronken. De avond eindigt, zoals verwacht, in een gezellige chaos.
Acid Attack was formed by guitarists Mark Doeland and Luuk Verweij and bassist Youri ter Steege in 2016. With the addition of drummer Roel van Ellinckhuijzen at the start of 2019, the core lineup was strengthened. The band’s music is heavily inspired by 80s heavy metal and takes influences from modern bands. Thus creating their own unique sound. The songs are based on driving riffs and harmonic melodies supported by adventurous drum parts and bass lines.
At the start of 2023 the band released the EP Face The Past with vocalist Julius Kortekaas. After the release of the EP the band and Julius parted ways. The position of vocalist was taken over by ex-drummer Kayleigh Lieverse. With the current lineup, the band made 2024 their most active year yet. Their new single is set to be released at the start of 2025.
Zaterdag 14 december speelden Loyalty Ends Here, Tenuem en No Kings Allowed in het slachthuis in Haarlem. Waar het een aantal weken geleden voor de EP release van Ecocide bomvol stond, was het deze avond iets minder vol. Dat had er ongetwijfeld mee te maken dat er veel meer metal te beleven was dit weeken, onder andere in Eindhoven tijdens Eindhoven Metal Meeting. Voor degene die er niet bij was; je hebt wel echt wat gemist. No Kings Allowed zou op 20 December in Belgie hun eerste gig ooit spelen, maar deze gig in Haarlem kwam er toevallig voor. Mazzel voor ons! Maar voordat we dieper ingaan op hoe dat optreden verliep, eerst tijd voor de opener van de avond: Tenuem.
Tenuem
De blackened deathcore formatie Tenuem heeft eerder dit jaar hun debuut EP Singraven gereleased. Daar waren we best enthousiast over, dus ik was blij dat ik deze band vandaag ook een keer live kon meemaken. De voorbereiding liep niet helemaal vlekkeloos voor de band; laptop problemen gooiden roet in het eten en het optreden kon bijna niet doorgaan. Gelukkig werkte alles net op tijd, en terwijl de zaal langzaam voller stroomde, begon Tenuem aan een energieke set.
De trage headbangriffs van de break in Singraven zorgen voor een mooie headbang les van de mannen op het podium, en hoewel het publiek nog niet echt los komt, zien we hier al genoeg hoofden heen en weer bewegen. De band doet in ieder geval zijn best vol overtuiging een strakke set neer te zetten en het publiek te betrekken. Het zal niemand verbazen dat Sten tijdens Teeth het podium beklimt om mee te schreeuwen.
(voor meer foto’s, scroll naar beneden)
Loyalty Ends Here
En om de spanning nog maar even wat meer op te bouwen; eerst even de beurt aan Loyalty Ends Here. Deze mannen hebben net een nieuwe videoclip uit voor hun track Medicate Me For Silence (check m op Youtube) en hebben behoorlijk wat optredens achter de rug in het afgelopen jaar. Met toffe gigs op festival en grote podia op hun naam, is het mooi te zien dat de energie die ze daar neerzetten ook nog steeds goed vertaald naar een klein podium zoals het Slachthuis. Ik heb ze inmiddels al vaak gezien en ik moet ook nog thuis komen, dus ik heb niet hun hele gig meegmaakt dit keer.
Ten opzichte van de energie en de overtuiging die No Kings Allowed neerzet vanavond, blijft Loyalty, ondanks de productie en het geluid, wat achter. Dat komt vooral doordat No Kings Allowed overduidelijk, zowel op het podium als ernaast, lol heeft in dit optreden. Ook Loyalty had technische problemen vanavond en het lijkt erop dat ze dat toch niet helemaal los kunnen laten in hun performance. Wellicht dat er later in de set meer gezelligheid van het podium straalde, dat heb ik helaas niet meer gezien. Niet dat het overigens afbreuk doet aan de kwaliteit; feit blijft dat de muziek van Loyalty staat als een huis. Het wordt, wat dat betreft, wel tijd voor een nieuwe set, dus nieuwe muziek in 2025, boys?
(voor meer foto’s, scroll naar beneden)
No Kings Allowed
Het moment waar we, althans, ik, allemaal op wachten: No Kings Allowed. Sinds het uitkomen van Dethroned volg ik deze onbekende band met leden uit Nederland en Belgie. Het is de band tot nu toe gelukt om anoniem te blijven en ook ik weet niet in welke projecten deze gasten hiervoor hebben gespeeld. Twee albums uitbrengen en dan pas het podium op gaan is een bijzondere keuze. Ik had dan ook hele hoge verwachtingen van het debuut optreden van deze band. Safe to say dat deze absoluut waargemaakt zijn. In gesprek met de band vooraf merkte je dat er zeker wel wat zenuwen waren, maar daar was op het podium absoluut niets van te merken.
Vanaf de eerste klanken staat de band voor de volle 100% aan. Geen foutje te ontdekken, de vocals krachtig en met overtuiging, en goed contact met het publiek. De gitaristen komen van het podium af om voor het podium met het publiek mee te doen, zoeken interactie met het publiek, de bassist pakt z’n moment met een bassolo en staat net zo hard voor op de egorisers. Ook onderling is er veel interactie, en het is, ondanks de maskers, duidelijk dat de volledige band met een grote glimlach aan het genieten is van het feit dat het publiek los gaat. Mooi om te zien ook dat het publiek steeds dichter naar het podium toe kruipt, waar ze in het begin van de avond behoorlijk wat afstand hielden. Terecht ook, want de kwaliteit die hier staat matched bands als Born of Osiris en Shadow of Intent.
De band sluit af met Scourge of the North en ik kan alleen maar met een hele grote glimlach zeggen: deze band wordt groot. Heel groot.
Live zien? Op 20 december speelt No Kings Allowed (met Loyalty in het voorprogramma) in Belgie. Het is een eindje rijden, maar absoluut de moeite waard!
![\"\"](\"https://usercontent.one/wp/www.metalfrom.nl/wp-content/uploads/formidable/4/Gallon-logo-dunne-buiten-lijn-2036x1424-1-150x105.png?media=1750142513\"){kind=logo}
\n\n
nn
nn
[if 48 not_like=””]
[/if 118]nnn
nn
[/if 118]nnn