Van de grote podia na Holland’s Got Talent tot het razendsnel uitbrengen van een cover van “Europapa,” de mannen van Pene Corrida zijn een opvallende verschijning in de Nederlandse muziekscene. Wij spraken met Bart en Danny over hun onstaan, het schrijfproces en de toekomst.
Check het hele interview op Youtube, of lees de verkorte geschreven versie hieronder.
https://youtu.be/Bi_8WVBCPQY
Jullie zijn bij het grote publiek bekend geworden door Holland’s Got Talent. Heeft dat veel voor jullie betekend?
“Ja, Holland’s Got Talent heeft echt een hoop voor ons gedaan,” vertelt Bart. “Daarna kwamen eigenlijk dingen als Paaspop en optredens in Patronaat en een paar van de grote zalen in Nederland. Wat heel grappig was, is dat ons publiek ineens veel breder werd. Eerst waren het vooral stoere mannen met baarden, maar na de show zagen we ook moeders met hun dochters in zelfgemaakte Pene Corrida shirtjes. Heel grappig, echt top.”
Hoe kwamen jullie erbij om mee te doen?
Danny lacht. “Soms bedenk je iets en dan is het gewoon ‘fuck it, let’s go’. We wilden het gewoon eens proberen en kijken wat er zou gebeuren.” Bart voegt toe: “We merkten dat ons publiek heel breed is en dat je metal op deze manier best makkelijk aan de man kunt brengen. Dan is landelijke tv natuurlijk een topmiddel.”
Maken jullie altijd al metal covers van popmuziek?
“De band is eigenlijk ontstaan door andere mensen die te veel gezopen hadden en dachten: we gaan dit doen,” legt Bart uit. “Het is een uit de hand gelopen grap.” Danny vult aan: “Ik zit er pas sinds 2018 bij en Bart sinds 2021. De originele oprichters zijn er niet meer bij, maar de drummer Dennis en bassist Gijs wel.
Hoe ziet jullie schrijfproces eruit?
“Als er een nummer uitkomt dat we willen coveren, zoals ‘C’est La Vie’ van Claude, dan wordt dat in de groepsapp geroepen,” zegt Danny. “Dennis begint dan met de drums. Omdat de nummers die we coveren al bestaan, heb je de basis al. Afhankelijk van of we er een trash- of speedmetal-vibe aan willen geven, wordt het tempo bepaald. Vervolgens legt de bassist zijn partij eroverheen en neemt iedereen thuis zijn eigen stuk op. Uiteindelijk komen we met z’n tweeën bij Dennis in de studio om de zang op te nemen en dan is het klaar.” Hoewel Dennis het grootste deel van het productieproces en de mixmastering op zich neemt, draagt iedereen zijn steentje bij.
Jullie basis is metalcore, maar er komen ook andere invloeden voorbij.
“Absoluut. We proberen altijd uitstapjes te maken naar andere genres,” aldus Bart. “De breakdown van ‘Europapa’ is bijvoorbeeld echt een beetje ‘Lorna Shore,” lacht hij. “Die vrijheid die je hebt binnen Pene Corrida is het leuke. Het maakt geen drol uit wat je doet, als het maar leuk is.”
Jullie cover van “Europapa” kwam razendsnel uit.
“Negen dagen,” zegt Danny. “Dennis was zelfs op vakantie. Hij heeft op zijn laptop de grote lijnen van de programmering gedaan en naar de rest gestuurd. Binnen een dag hadden we een basistrack en zijn we gaan bouwen.” Bart vult aan: “Dan moet je ook nog een videoclip maken. Dus dat was op zaterdagochtend om 8 uur verzamelen, een draaiboek schrijven en gewoon gaan. Uiteindelijk had Dennis alles binnen negen dagen af. ‘C’est La Vie’ was zelfs nog sneller, die deden we in zeven dagen.”
Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?
“Voor 2026 zijn we nu plannen aan het maken, dus daar kan ik nog niet veel over zeggen,” vertelt Danny. “Maar 2025 wordt heel tof, met weer mooie dingen op de planning, waaronder Patronaat. We gaan dit jaar voor het eerst wat meer in Duitsland spelen om te kijken hoe dat valt. En wie weet, boren we daar een nieuwe markt aan.”
En dromen over samenwerkingen?
“Een collab met Roxy Dekker zou wat zijn,” zegt Bart enthousiast. “Als ze belt, staan we ervoor open. Morgen nog. We hebben maar zeven dagen nodig!”
Meer weten over Pene Corrida? Je vindt ze uiteraard op hun eigen website, en natuurlijk Spotify en Youtube.
Tijdens het laatste optreden van hun albumrelease-tour sprak ik met Tijn en Martijn van Nephylim.We hadden het over hun nieuwste album Circuition, het opnameproces, favoriete nummers en wat er de komende tijd op de planning staat.Check hieronder vast een ingekorte, uitgeschreven versie. Het hele interview is te vinden op Youtube.
Na een intense release-run en een reeks shows met hun album Circuition blikken de mannen van Nephylim terug op een drukke, maar vooral vruchtbare periode. We spraken ze vlak voor hun laatste show van de tour — over het proces, hun favoriete tracks én de toekomst.
Welkom terug bij deel twee van het interview! Het is alweer een tijd geleden dat we elkaar gesproken hebben. Hoe is het met jullie?
“Ja, goed hoor,”. “Druk, maar het gaat hartstikke lekker.” Ze zitten middenin de albumrelease-run. “Het is gaaf om eindelijk te kunnen laten zien waar we zo lang aan hebben gewerkt. En je merkt ook echt: het harde werk werpt z’n vruchten af.”
En is het nog steeds leuk?
“Zeker weten! Het blijft tof. De optredens, het contact met het publiek — die energie krijg je nergens anders.”
En hoe is de opkomst bij de shows?
“Echt goed”. “Vooral de hometownshow in Den Bosch sprong eruit. Zo’n muur van geluid tijdens het intro… ik dacht echt: wat overkomt me nu weer?” Ze lachen. “We zijn daar echt een soort local heroes — als ik dat zo mag zeggen.”
Jullie hebben de tour samen met Hallowed Fire gedaan. Hoe kwam die samenwerking tot stand?
“We kenden ze al van eerdere shows, supertoffe gasten. Andere stijl dan wij, maar ze weten van elk optreden een feestje te maken.” We hadden een beetje gelobbyd bij hun boeker: “Zet Hallowed Fire erbij!” En dat pakte goed uit. “We wilden sowieso altijd een lokale band aan de line-up toevoegen per show, zo hielden we het afwisselend. Voor een aantal shows hebben we dat ook kunnen doen, alleen voor deze laatste show in Hilversum helaas niet”.
Jullie album is sinds begin maart uit. Hoe zijn de reacties?
“Alleen maar positief eigenlijk,”. “Het laagste cijfer dat we zagen in de recensies was een acht.” En dat is niet verkeerd voor een plaat die voor het eerst volledig in een professionele studio werd opgenomen.
Jullie kozen deze keer voor de studio in plaats van home recordings — hoe was dat anders?
“Vooral de samenwerking met Joost en Jarne maakte het verschil. Die frisse oren, die extra push om nóg beter te presteren — dat hebben we echt gevoeld.” Ze noemen het zelfs “een externe motor”, een teamgevoel dat alles naar een hoger niveau bracht.
Waren er dingen die jullie echt anders hebben aangepakt bij deze opnames?
“Drums bijvoorbeeld, die hebben we in stukken opgenomen in plaats van in complete takes. Zo konden we elke passage 150% geven. En dat hoorde je terug — het klonk bijna al klaar voor de mix.” Er was opvallend weinig misgelopen: “We waren goed voorbereid, dankzij maanden pre-productie. Financieel was het pittig, ja, maar creatief zaten we strak in ons vel.”
De track Withered was al eerder uit. Was het altijd de bedoeling die op het album te zetten?
“Eigenlijk niet. Withered was meer een aankondiging van een nieuwe fase — een nieuwe era, met ook een nieuwe vocalist. Pas later merkten we hoe goed het nummer paste binnen het geheel. De instrumentatie hebben we opnieuw gedaan, maar de vocalen niet — die voelden nog perfect. De orkestrale stukken hebben we ook opnieuw laten opnemen, wat het nog rijker maakte.”
En wat is jullie favoriete nummer van het album?
Lachend: “Zó’n kutvraag!” Toch volgt er een enthousiaste opsomming:
Amaranth: “Lekker stadionrockgevoel vanaf het drumstel.”
Grand Denial: “Een banger met black metal-invloeden, blastbeats en een vette refrein-opbouw.”
Wat staat er nu nog op de planning?
“Eerst een korte pauze,” zuchten ze opgelucht. “Daarna spelen we op South of Heaven in Maastricht — met onder andere In Flames. En er zijn dingen in de pijplijn, maar daar mogen we nog niks over zeggen. Check onze socials!”
Voor nu: rust, bezinning… en misschien alweer wat nieuwe ideeën. “We steken binnenkort onze koppen bij elkaar. Wie weet wat er dan weer ontstaat.”
Tot slot?
“Bedankt voor het kijken. Volg Nephylim. Volg Metal from NL. Like en subscribe. En tot de volgende keer!”
Op 5 juli lanceert Anger Machine hun aankomende nieuwe album “Human Error”. Tijd om eens met deze band de oefenstudio in te duiken voor een interview. We spraken de band over hun ontstaan, hun inspiratie en de metalscene in Noord Holland. Lees hieronder vast een verkorte versie van het interview. Het hele interview is te vinden op ons Youtube kanaal.
https://youtu.be/hLT4TF9ktEk
Voorstelrondje!
Marijn: “Ik ben Marijn en ik was ooit de beste bassist van Anger Machine. Ik heb het vermoeden dat ik dat niet meer ben, maar ik ben nog steeds de bassist.” Corné: “Ik ben Corné, drummer.” Thijmen: “Ik ben Thijmen, ik speel gitaar en ik zing in Anger Machine.” Martijn: “en ik speel ook gitaar!”
Wie is nu de beste bassist van de band?
Marijn: “Dat zou Corné kunnen zijn, want hij is ook basgitaar gaan spelen. Eigenlijk kunnen alle jongens hier bassen: Martijn, Thijmen, Corné en ikzelf. Misschien oefen ik wel het minst van iedereen, dus daarom denk ik dat ik niet meer de beste ben.”
Ik zag online dat je eigenlijk helemaal geen bassist was, oorspronkelijk?
Marijn: “Ja het was eigenlijk niet de bedoeling om bassist te worden! Ik speelde eerst akoestische gitaar, daarna elektrisch. Toen ontmoette ik Thijmen als gitaarleraar. Na een paar lessen vroeg hij of ik basgitaar wilde spelen. Ik zei: ‘Nee, dat kan ik niet.’ Hij zei: ‘Wil je het proberen?’ Ik zei: ‘Misschien.’ Toen gaf hij me een basgitaar en zei: ‘Over drie weken kun je auditie doen voor mijn band in Amsterdam.’ Dus ik dacht: ‘Oké, best!’ En nu zijn we tien jaar verder.”
Was Anger Machine vanaf het begin bedoeld als een thrash band?
Thijmen: “Absoluut. Ik had hiervoor een andere band, maar die liep stuk. Toen hoorde ik een album van Exodus, Exhibit B: The Human Condition, en dacht: ‘Dit wil ik doen!’ Zo is Anger Machine ontstaan. Ik wilde graag een band starten met Tim Koole (Man as Plague), die ook had gezongen bij mijn eindexamen. Dat zag ik wel zitten, en zo begon het.”
Hoe bevalt het om nu ook de vocalist te zijn?
Thijmen: “Het is aanpoten, maar ik denk dat het altijd zo had moeten zijn. We hebben nu echt onze vorm gevonden. Het ging eigenlijk al een beetje deze kant op, dus het voelde natuurlijk. Maar het is wel hard werken!”
In 2019 kwam jullie vorige plaat uit, Trail of the Perished. Hoe was die periode na de release van Trail of the Perished? Dat was net voor de corona pandemie.
Thijmen: “Bizar. Het album werd goed ontvangen, maar door corona konden we er weinig mee doen. We hadden net een succesvolle show met Warborn Waste en Degenerate in Manifesto, Hoorn. Maar niet veel later ging alles op slot. Repeteren werd lastig en alles werd complexer. Toch gaf het ons de tijd om de band opnieuw uit te vinden.”
Is de muziek veranderd sinds Trail of the Perished?
Thijmen: “De muziek is grotendeels hetzelfde gebleven, maar nu schrijf ik alle teksten en ben ik de vocalist. Dat maakt het een geheel en volgens mij ook wat catchier. De vorige plaat had wat meer invloed van verschillende bandleden, nu is het één geheel.”
Waar gaat jullie nieuwe plaat Human Error over?
Thijmen: “Over menselijk gedrag. De titeltrack gaat over hoe we steeds dezelfde fouten maken. Een ander nummer gaat over stress, Deadline Flatline. En weer een ander nummer gaat bijvoorbeeld over schadelijke keuzes die op korte termijn goed voelen, maar op lange termijn slecht zijn voor je gezondheid of het milieu.”
Wat kunnen mensen verwachten van Human Error?
Thijmen: “Thrash metal met catchy songs, veel gitaarsolo’s en strakke structuren.” Marijn: “Alles is een tandje sneller en strakker dan voorheen. We hebben overal een stapje extra gezet.” Martijn: “De riffs zijn intens en de solo’s zijn echt onderscheidend. Thijmen’s solo’s zijn lyrisch en muzikaal, allemaal uitgedacht en uniek.”
Ik begrijp dat jullie de drums zonder clicktrack hebben opgenomen?
Corné: “We wilden de muziek echt houden. Zonder clicktrack voelt het levendiger en dynamischer. Het was moeilijker, maar het geeft meer vrijheid en een natuurlijke feel.”
Wat staat er nog op jullie bucketlist?
Thijmen: “Grotere shows spelen, een nog betere plaat schrijven en blijven groeien als muzikanten. Ik wil dat onze muziek echt iets toevoegt aan wat er al is.” Corné: “Wat mij betreft spelen we overal: België, Frankrijk, Duitsland. Het kan niet gek genoeg!”
Waar zijn jullie boos op?
Thijmen: “Boosheid kan ook positief zijn. In de pit, in de sportschool—het voelt goed om boos te zijn. En dat is waar Anger Machine voor staat: positieve agressie eruit gooien.”
Meer weten over Anger Machine? Je vindt ze op hun eigen website en natuurlijk op socials.
Op 7 april was er weer een editie van METALCAFE live in de Vorstin in Hilversum, en natuurlijk hadden we daar weer een 666 interview met de bands. Deze keer de beurt aan Inferum. Lees hieronder de korte versie van het interview, of check het hele interview op ons Youtube kanaal!
Wie is Inferum?
Inferum is een alternatieve metalband uit Eindhoven, die sinds 2016 actief is. De band ontstond vanuit Metal Factory, een opleiding bij Dynamo, en heeft sindsdien een flinke ontwikkeling doorgemaakt met verschillende line-up wisselingen.
Hoe zouden jullie je sound omschrijven?
We proberen ons te onderscheiden van de moderne, soms wat plastic metal van tegenwoordig. Onze muziek bevat atmosferische elementen, en we zoeken continu naar iets nieuws en fris. We laten ons inspireren door zowel moderne bands als old-school invloeden. Nu-metal heeft een grote impact gehad op onze songwriting, maar we willen ook iets unieks brengen in onze sound.
Heeft de wisseling in bandleden invloed gehad op jullie muziek?
Absoluut. Je hoort duidelijk verschillen tussen eerdere nummers en de muziek die we nu maken. Nieuwe bandleden brengen hun eigen stijl en creativiteit mee, en dat hoor je terug in de evolutie van onze muziek.
Volgens Spotify worden jullie omschreven als “Mechanical Death metal”. Is dat nog steeds een juiste beschrijving?
Eigenlijk niet meer. Die beschrijving paste beter bij de oude line-up en sound. Tegenwoordig doen we veel zelf: van productie tot mixen en opnemen. Dat geeft ons een unieke klank en maakt ons geluid origineler dan wanneer we met externe partijen zouden werken.
Wat is er sinds jullie album in 2019 gebeurd?
We hebben ontzettend veel geschreven en de band als geheel opnieuw vormgegeven. Dit proces kostte tijd, maar zorgde ervoor dat we nu een heldere visie hebben en precies weten wat we willen met onze muziek. We werken momenteel aan twee EP’s, waarvan de eerste na de zomervakantie uitkomt. Daarnaast zullen we binnenkort een aantal singles releasen!
Wat vinden jullie van de huidige metal scene en het ontstaan van nieuwe jonge bands?
Het is geweldig om te zien hoe nieuwe bands opkomen en hoe de scene blijft groeien. Door onze achtergrond bij Metal Factory hebben we nog steeds veel contact met de metalwereld, en we zien daar veel nieuwe talenten opduiken.
Helpt het om Metal Factory te volgen als beginnende muzikant?
Zeker. Het opent deuren en biedt een netwerk dat je anders moeilijk zou kunnen opbouwen. Je leert niet alleen technische vaardigheden, maar krijgt ook inzicht in hoe de industrie werkt. Zonder Metal Factory zouden we nooit zo ver zijn gekomen.
Op welke podia zouden jullie nog graag willen spelen?
Tivoli Vredenburg in Utrecht lijkt ons geweldig! De Ronda-zaal is een prachtige plek met een bijzondere akoestiek. En als we echt mogen dromen, dan is een show in de Royal Albert Hall natuurlijk een droomscenario.
Wat kunnen we binnenkort van Inferum verwachten?
We hebben een aantal toffe optredens gepland! We spelen onder andere in De Pul en op Willems Fest in Arnhem. Maar het hoogtepunt wordt onze grote release-show in Eindhoven op 20 september, waar we de nieuwe EP voor het eerst helemaal live spelen. Dat wordt echt iets bijzonders!
Waarom moet iedereen bij de release-show zijn?
Omdat het een unieke ervaring wordt! We hebben hier zo lang aan gewerkt, en het voelt geweldig om eindelijk alles live te kunnen delen met ons publiek. Dit wordt een show die je niet wilt missen!
Meer weten over Inferum? Volg ze op socials of via hun eigen website.
Op 7 april speelde Hallowed Fire in het voorprogramma van Nephylim, voor de album release tour van Circuition. Wij spraken de band over muziek, hun journey so far, en de Nederlandse metalscene. Lees hieronder vast een verkorte versie van dit interview. De rest van het interview vindt je op Youtube:
https://youtu.be/DeyYnEhqFak
Jullie hebben als band al best wel een carrière achter de rug. Wat is de history van Hallowed Fire? Jullie bestaan al best wel lang.
Ja, eigenlijk begonnen wij (Danny en Rob) ooit samen. Ook met andere leden trouwens. In 2017, begin 2017 en toen was onze eerste gig voorronde van de Metal Battle. We hadden gewonnen, toen ging je naar de halve finale. En de rest is history.
Jullie hebben ook al wel wat tracks opgenomen. En toffe gigs gespeeld. Wat waren een beetje de highlights tot nu toe?
De Rock circus was echt wel de highlight. In ieder geval van de huidige line-up van de band. En deze huidige tour met Nephylim was ook zeker wel een hoogtepunt. Metal Experience Fest was ook tof, we hebben ook voor een aantal grotere bands mogen openen. En we hebben ook de Battle for BOA gedaan, toen mochten we op Baroeg Open Air spelen in 2019. Dat was eigenlijk de eerste echt grote show die we gespeeld hebben en dat smaakte naar meer. Ja dus die hoort daar ook zeker in het lijstje bij.
Jullie spelen nu als voorprogramma in de album release tour van Nephylim. Hoe zijn jullie daarbij gekomen?
Door Rock Circus, en feitelijk Rob van der Ham. Hij begeleid Nephylim, en hij is ook boeker. Hij heeft ons specifiek gevraagd voor deze shows, ook omdat het bij Rock Circus zo goed klikte. En Dimi is drumtech voor Nephylim, dus die lijntjes zijn heel kort.
Jullie hebben in 2020 jullie laatset EP uitgebracht. Wat is er in de tussentijd gebeurt?
Voornamelijk Corona. En toen hadden we ook nog een hele andere line-up, met een drummer die in de zorg werkte, dus dat maakte het lastig om te oefenen. Ik denk dat we in Coronatijd echt serieus vier maanden, vijf maanden helemaal niet geoefend hebben. En daarna hebben we een aantal invaldrummers gehad, en gingen we op zoek naar een nieuwe bassist.
Maar dat heeft er wel voor gezorgd dat het schrijfproces wat langzamer ging. En ook de motivatie was gewoon echt wel weg op een gegeven moment. Maar nu kunnen we eindelijk zeggen, het album komt. We hebben genoeg tijd gehad, dus de pressure is on om een fucking goed album neer te zetten. Daar gaan we 100% voor.
Is het schrijfproces in deze line-up heel anders?
Ik denk dat we met deze groep die we nu hebben op deze lijn zitten, omdat het ook echt goed klinkt met elkaar, op persoonlijk niveau en op gewoon muzikaal niveau. En we worden ook allemaal steeds beter. En deze toffe gigs zijn ook mooie inspiratie, dus het is nu of nooit! We hebben een lange tijd gehad waarin we onszelf moesten dwingen om te schrijven, en nu zitten we eindelijk in een flow dat het heel natuurlijk gaat.
Wil je de nieuwe nummers van Hallowed Fired alvast horen? Op 22 mei spelen ze tijdens de EP release van Serotonia, in Victorie, Alkmaar. Daar kun je alvast wat nieuwe muziek horen, want, het album komt echt!
Check de rest van het interview, en meer gezelligheid, in de video op Youtube!
Op 18 april kwam Black Rabbit met hun nieuwste EP ‘Chronolysis’. Dat feest vierde ze twee dagen later groots met hun eigen festival, “Black Rabbit Fest”. Met zeven bands op het podium, op, hoe kan het ook anders, Eerste Paasdag, laat deze band zien dat ze hun werk super serieus nemen. Daan dook voor ons in de EP.
Black Rabbit
Na een full-length in 2023 komt het Apeldoornse Black Rabbit met hun volgend werk. In ‘Chronolysis’ borduurd de band verder op de thematiek van de Black Rabbit. Een demonische entiteit die zich voedt met wanhoop, zo worden dromen gemanipuleerd en slachtoffers in een staat van slaapverlamming gebracht. Dat laatste is waar deze plaat over gaat.
‘Met Chronolysis breidt Black Rabbit hun duistere mythologie uit in vijf zintuiglijke stadia van terreur. Het verhaal volgt een slachtoffer dat gevangen zit in slaapverlamming, terwijl Black Rabbit aan het voeteneinde van zijn bed verschijnt. Elk nummer representeert een van de vijf zintuigen – zien, horen, voelen, ruiken en proeven – en vertaalt de marteling van het slachtoffer naar muziek en tekst.’
Aldus de band zelf over dit album.
Chronolysis
Het begin van het eerste nummer, ‘Malevolent glare’, begint bijna episch. Dit wordt al snel onderbroken met een strakke riff waarna het geweld los barst. De muziek is niet complex en beukt er goed op los, wat ook in het tweede nummer blijkt.
Het hoogtepunt van het album voor mij is de track ‘Pity the mind of the frail and the feeble’. Het begint uitdagend in elk spel, de basgitaar krijgt hier ook naar mijn idee meer lof dan op andere tracks. De band laat hiermee zien dat ze beschikken over meer dan simpele beukende muziek.
Van het hoogtepunt bijkomend gaat de band gelijk door naar de vierde track, hier begint de muziek weer episch, waarna er een break komt met een clean gitaar en vrouwelijke zang. Begrijp me niet verkeerd, afwisseling is goed maar dit komt bij mij over als een band die zoekt naar een identiteit. De zang is mooi, maar past totaal niet bij het geheel. Het doet het hele nummer af, jammer. Want in de rest van de track komt de muziek prachtig naar voren. Mooie epische composities ingespeeld door kundige mensen.
Dat ligt een beetje in lijn met mijn gevoelens over de volledige EP, het gaat veel kanten op. Naar mijn optiek blinken ze uit in het meer prog achtige en epische. De ‘beukriffs’ zijn simpel van aard en redelijk uitgevoerd, maar 13 in een dozijn.
Final Thoughts
Het klinkt naar mijn oren dat de band nog zoekend is naar een identiteit. Dat maakt dit concept en de productie niet minder tof, de band heeft nog genoeg groei in het vooruitzicht. De potentie is er zeker!
Op 1 juni viert Reformist de lanceren van hun debuut album “Voyages” in de 013 in Tilburg, samen met drie andere bands. Het gaat goed met de Nederlandse Metalcore scene, en Reformist is daar het zoveelste voorbeeld van. Tijd om met deze mannen in gesprek te gaan over inspiratie, professionaliteit en de Nederlandse metalscene.
Het interview kijken? Dat kan ook!
https://youtu.be/7_l-ZagZNEQ
Tof dat jullie tijd hebben kunnen vrijmaken om met ons in gesprek te gaan. Met wie heb ik dit interview?
Mark van Gils: Je zit hier met Reformist, met 50% van Reformist. Met onze ritmegitarist Mark van Gils. Dat ben ik.
Freek Kruijswijk: En Freek Kruijswijk op de vocals. Dat ben ik dus. Dan missen we nog Matthijs van der Hoeven, leadgitarist, en Jeffrey Vermeulen op de drums.
Reformist, wat is dat voor een band? Als je jezelf moet omschrijven.
Het is meteen een hele moeilijke vraag. Wij omschrijven onszelf, dat doen we dan in het Engels. Vaak zeggen we: wij zijn een moderne blend van metal en blend. Dan denken mensen vaak aan koffie, natuurlijk, omdat het ook een blend is, maar bij ons is het omdat het echt een mix is van verschillende, zeg, invloeden vanuit metal. En dat bedoelen wij daarmee. Dus wij proberen wel echt verschillende invloeden eigenlijk samen te brengen tot wat wij zijn en dan doen we daar een heel mooi progressief sausje overheen en dan heb je Reformist.
Elke band natuurlijk van zichzelf dat ze een eigen unieke blend van metal zijn. Welke stijlen zitten er bij jullie in dan?
Ja, als je dan toch stempels op moet gaan leggen, dan hoor je met name toch wel de… ja, het progressieve metalcore. Dat is eigenlijk een beetje als je er een label aan moet gaan hangen, dan zouden wij onszelf zo bestempelen.Iedere band zegt: wij doen het anders dan de rest. En in principe is iedereen natuurlijk ook uniek en… Maar progressief betekent niet per se dat je de dingen anders doet.
Je zoekt grenzen op. Zo zie ik dat dan. Dus je bent progressief door binnen het kader wat je voor jezelf stelt, toch daar een beetje buiten proberen te treden. Dus waarbij wij, dus als je kijkt naar metalcore, wij hebben dus meer, zeg maar, riffs dan dat we breakdowns hebben, waarbij je met de core toch vaak breakdowns is met catchy refreinen.
Wij proberen dus toch nieuwe dingen erin toe te voegen. Zo hebben we ook riffs die wat meer neigen richting bijna black metal zonder black metal te worden, maar toch die vorm te blijven.
Ik denk ook vooral dat het een beetje komt omdat wij alle vier hele andere genres ook wel leuk vinden en daar ook heel veel inspiratie uit verschillende genres halen en dat dan op die manier combineren met elkaar. En dan krijg je toch wel dat het weer wat unieks wordt. In vergelijking met met met wat er dan al vooral is op de Nederlandse markt, om maar even zo te zeggen.
Is die inspiratie wel ook veranderd in de afgelopen tijd?Of is het wel grotendeels hetzelfde gebleven?
Voor mij is het altijd het hetzelfde. Ik denk voor Matthijs, die is eigenlijk onze onze chief executive muziek schrijver. Je merkt wel dat hij wel steeds uit andere hoeken inspiratie haalt voor het schrijven van de muziek. En dat maakt het ook wel weer leuk, want dan zie je toch ook wel dat zijn hele schrijfproces en zijn hele schrijfstijl wordt dan anders, maar toch hoor je wel dat hij het is.
Dus dat is ook met met de nieuwe muziek die er aankomt. Het is heel divers in vergelijking met wat we nu al hebben, maar het klinkt wel nog steeds als Reformist, dus dat is wel een beetje de de uitgangshoek waar we naartoe neigen.
Als je dan kijkt naar de afgelopen vier jaar dat we bezig zijn. Toen we begonnen toen was het met name voor de twee leden die er nu niet zijn, Jeffrey en Matthijs. Die hadden nog niet zoveel live ervaring. En sinds wij live zijn gegaan. We hebben echt echt superveel gespeeld. Die live ervaring, die heeft ook wel echt iets met onze muziek gedaan.
Je ziet dat het nu steeds beter werkt op het publiek ook. Het is niet zo dat we daarop zijn gaan schrijven, maar het heeft gewoon een nieuwe invloed gebracht. Zoals bijvoorbeeld “Hive Mind”, onze single. Die doet het live nog steeds fantastisch goed. En dat dat nummer is eigenlijk ontstaan door onze liveshows en dat hele gevoel van live performance hoor je nu terug in onze muziek.
00:13:26:12 – 00:13:52:17 Mark van Gils: Dus alle nummers zijn nu meer dat zeg maar. Dat is wel tof om te zien als je terugkijkt.
De EP Reform Rebuild kwam uit in 2021. Jullie hebben daarna in heel veel vette optredens gedaan en toffe dingen gedaan. Wat was het leukste om tot nu toe te doen?
Ik denk toch onze tour vorig jaar. En ik vind vooral de festivals die we hebben gespeeld heel tof. Uhm. Baroeg Open Air was heel tof, maar ik denk toch uhm als ik moet vanuit het oogpunt van de band, zeg maar, als collectief denk ik toch onze Europa tour vorig jaar dat dat toch wel de de vetste ervaring is geweest voor ons alle vier.
En was daar dan nog één ding wat er bovenuit stak?
De uitverkochte show in Boedapest denk ik. Als je als band uit een land ter grootte van een speldenknop, zeg maar. Als je dan voor het eerst ook daadwerkelijk de grens over gaat en je verkoopt dan gelijk in Oost-Europa een venue uit. Ja, dat is wel echt echt wel heel bizar dat we echt zeggen: ja, heel vet!
Ik heb jullie ook al vaker gezien en daar kan je ook heel erg zien in jullie performance dat jullie echt wel bezig zijn met het neerzetten als Reformist als een professionele, sterke band. Ishet ingewikkeld om als band serieus genomen te worden?
Het ligt eraan hoe serieus je zelf genomen wilt worden. Ik denk dat dat vooral belangrijk is. Kijk dat merk je bijvoorbeeld ook in de in de coreommunity. Daar merk je dat contrast heel goed tussen tussen de bands die daar zitten. Je hebt mensen die vinden het prima om gewoon kleinschalig als een soort van hobby in kroegjes te spelen en dat soort dingen en het dan op zeg maar op een semi-serieus niveau muziek te maken. Maar er zitten ook bands bij die hier echt gewoon hun werk van willen maken of hun werk van hebben gemaakt. Maar dat ligt er echt aan aan hoe jij jezelf profileert als als band zijnde in de muziekwereld. Kijk, als jij het ambieert om om gewoon elke vrijdagavond in een bruin café te spelen dan… want dan kan je jezelf zo neerzetten. Maar als je wereldtours wilt doen, dat soort zaken, dan moet je jezelf ook denk ik wat wat serieuzer, wat professioneler profileren.
Daar hoor ik dan wel ook gelijk in dat jullie dat dan dus wel ambiëren.
Jazeker. Ik denk wel dat wij met z’n vieren wel echt naar het hoogste niveau wat wij mogelijk kunnen halen willen.
Dat moet hem toch de vraag stellen als bassist zijnde. Waarom dan zonder bassist op het podium?
Wil je het lange antwoord of het korte antwoord? Ik kan hier heel lang over praten, maar eigenlijk komt het bij ons gewoon op neer dat er in onze ogen zijn er weinig tot geen bassisten in Nederland die op het niveau kunnen bassen wat wij verwachten van een bassist. En dat is zowel muzikaal als sociaal. Je kan de sterren van de hemel spelen, maar als je gewoon met niemand botert in in de groep, ja, dan heb je er niets aan. Dus er is gewoon eigenlijk niemand die in dat hokje past.
Ja, behalve onze MacBook. Met z’n allen zijn we ook al acht jaar bezig, waarvan we dan echt vier jaar live muziek maken. Wij merken ook gewoon dat wij met z’n vieren weten wat we aan elkaar hebben en en daar doen we het ook gewoon mee en dat is heel belangrijk.
En als dat werkt voor zolang het werkt dan is dat goed. Als als er iemand bij komt en die past daar gewoon goed bij en die kan goed op niveau zijn instrument bespelen, dan is dat ook allemaal prima. Maar tot tot die tijd is het gewoon prima met z’n vieren.
Het is dus niet zo van oké, daar zijn helemaal geen goeie bassisten in Nederland. Alleen we zoeken inderdaad echt een beetje dat de perfecte match, want we hebben al twee keer van bassist gewisseld. Dat willen we gewoon niet nog een keer meemaken. En de timing was ook niet echt heel fijn. We waren gewoon al heel druk met het album wat uit gaat komen en dat heeft gewoon echt onze focus. En toen hebben we ook besloten van dat gaan we in ieder geval daar dus op focussen, dat we niet de tijd nu verliezen door een nieuw bandlid te zoeken, waarvan we eigenlijk dus al een beetje twijfels hebben of we de perfecte match gaan vinden.
Voyages komt iets voor het album release feestje op 1 juni uit. Hoe heeft dat schrijfproces eruit gezien voor “Voyages”?
Het is een lang proces geweest. Maar zoals ik net al zei, we hebben een muzikaal genie bij ons in de band, Matthijs. Die ligt ten grondslag aan alle muziek die wij maken. Hij is daar heel goed in. Dat is ook een beetje waaruit de band eigenlijk ontstaan is. Het meeste komt uit Matthijs. Maar deze nummers, sommige riffs die stammen uit tijden voordat dat we hem kenden. Sommige riffs die zijn geschreven tijdens het opnameproces zelf. Het grootste en het hardste nummer op op het aankomende album dat is geschreven in de tourbus vorig jaar.
Eigenlijk zijn we met het serieus schrijven en het opnemen van de demo’s en dat soort zaken na Hivemind begonnen, dus dat is in 2022. En we hebben eigenlijk tot de zomer van mei vorig jaar denk ik geschreven. En toen zijn we heel lang bezig geweest met het opnameproces, want ja,wij streven naar een bepaalde vorm van perfectie in de muziek. Dat is ook wel een beetje het genre waar we in zitten, alles moet gewoon strak, helder uh beluisterbaar, heavy, catchy, groovy. Het moet, het moet zeg maar alles zijn.
De gitaren moeten goed gepoetst zijn, dus de solo’s die moeten die moeten eruit springen. Alles moet hoorbaar zijn. Elke drumfill, elke toon, elke noot, elk stemmetje wat erin zit. Het moet echt allemaal goed zijn, dus er zit zoveel luisterwerk en en zoveel kijkwerk en whatever in het produceren van zo’n album. En dan is Matthijs ook echt een mierenneuker, eerste klas, dus die kan echt alles onder een loep leggen, wat ook wel goed is, maar ook heel vermoeiend. Maar daardoor heeft het wel ja, heel lang geduurd, maar mag het resultaat dan ook wel echt zijn. We hebben de lat heel hoog gelegd. Bewust.
Hebben jullie dan helemaal zelf gedaan? Of laten jullie dit wel mixen en masteren door iemand anders?
Matthijs die heeft alle instrumenten ingespeeld dus de gitaar en de bas. Dus het is geen midi bas wat je hoort. Dat heeft hij thuis gedaan.Bij Daan Nieboer van Cornerstone Audio hebben we de vocal productie gedaan en het album wordt gemixt en gemasterd door Roelof Klop.
Kunnen jullie ook al iets meer vertellen over het thema van van het album wat er aankomt?
“Voyages” is natuurlijk grof vertaald reizen. Dus reizen die je dan aflegt. Het is niet echt thematisch, maar in elk nummer op de plaat zit wel een een soort van referentie naar een bepaalde reis die je kan afmaken als mens zijnde. Fictief, maar ook vanuit persoonlijk perspectief. Matthijs heeft ook de tekst geschreven op een nummer wat hij heeft geschreven. Dat was in een periode waarin hij heel erg ziek was. Die komt ook op de plaat, die heeft hij ook zelf ingezongen, dat maakt het ook heel persoonlijk. Eigenlijk elk nummer staat in in teken van een soort van persoonlijke groei of afbouw. Dus eigenlijk een reis door jezelf. En dat is dan ook wel weer vrij interpreteerbaar.
Als ik kijk naar de teksten en de teksten en de titels van de vorige tracks lijkt het wel alsof jullie wel heel duidelijk een boodschap willen meegeven aan de mensen die jullie muziek luisteren.
Dit album is ook wat persoonlijker. Ook voor mij is dat wel wat persoonlijker geschreven en ik weet dat er net als mij heel veel mensen zijn die ook wel last van hebben gehad van bepaalde punten die worden aangesneden. En dan is het toch wel belangrijk dat , voor sommige mensen die die niet de woorden daarvoor kunnen vinden, dat jij dat voor hun kan doen op een bepaalde manier. Het is voor iedereen anders en ik hoop gewoon dat dat dat mensen voor zichzelf gewoon dat kleine stukje invulling kunnen vinden op op vragen waar ze zelf de antwoorden niet op kunnen vinden.
Met “Voyages” wilde ik toch wel wat persoonlijker op de materie in proberen te gaan, maar niet zo persoonlijk dat het er heel dik op ligt. Maar wel vanuit persoonlijke ervaringen, vanuit persoonlijk oogpunt teksten schrijven die dan wel weer vrij te interpreteren zijn voor de luisteraar.
Komen er nog meer singles uit voordat het album uit komt?
Ja, er komen nog drie singles, waarvan twee met videoclip. De volgende twee singles die komen, die zijn ook weer net iets meer persoonlijk dan die de vorige twee. Het gaat steeds meer dieper in dat verhaal van “Voyages”. Zo zal er ook een videoclip komen. Die gaat wat meer over verslaving bijvoorbeeld en wat voor effecten dat met jou als persoon heeft. Maar ook met name: wat heeft dat voor effect om de omgeving om je heen? Dat hebben we op een hele originele manier weer kunnen geven. Ook met de video. Dat is echt iets wat we nog niet eerder hebben gezien. In ieder geval niet in Nederland. En daar zit ook echt wel heel duidelijk een message bij aan het einde van: Let op, worstel jij met deze zaken? Meld je dan zijn we hier. Dat wordt letterlijk zo getoond in de video aan het einde. We willen daar gewoon heel duidelijk mee zijn van oké, super leuk wat jullie daar laten zien, maar let op, dit speelt echt! Dus vandaar ook dat we aan het eind van die videoclip over verslaving ook vermelden van joh, ben jij of ken jij iemand die uh met verslavingen kampt of met whatever. Hier heb je alle contactgegevens voor instanties die jou daarmee kunnen helpen.
Voor “The Crown” hebben jullie in ieder geval samengewerkt met Nouri en Allen van Distant. Komen er nog meer samenwerkingen aan?
Ik ga er niet te veel over zeggen. Ik ga ik ga het een beetje cryptisch houden nog, maar op de twee videoclips zit geen feature. Op de derde single die uitkomt …op die single zit een feature van een van de bands die op 1 juni in de 013 ons support op onze releaseshow
Jullie hebben in totaal straks vier videoclips voor voor het hele album. Hoe was dat om dat te doen?
Vermoeiend. Heel vermoeiend dit keer. Als je frontman bent dan heb je ook vaak dat je in clips de hoofdrol krijgt. En dat was dit keer ook.Het is het niet per se echt een doorlopende verhaallijn in de clips, maar ze passen wel heel goed bij het thema. Maar omdat het dus ook heel persoonlijk is, krijg je dus ook dat Freek steeds in beeld is.
We hadden het even over de de samenwerkingen die jullie hebben gedaan. Ik heb het al eerder met andere bands er ook over gehad, maar die core community is heel hecht in Nederland zeker? Hoe komt dat?
Ik weet wel hoe dat dat een beetje ontstaan is. Toen wij zeg maar net begonnen, was eigenlijk nog covid, dus wij wilden eigenlijk ook eerder beginnen, maar we zaten echt midden in de zoveelste lockdown. Concerten waren nog niet mogelijk. En ik weet zeker, er waren naast ons nog misschien wel honderd bands die in dezelfde situatie zaten.
En je voelde het wel. Iedereen zit met dezelfde problemen op dit moment. Toen wij op een gegeven moment live konden gaan, 2021, hebben echt geluk gehad. We konden namelijk drie maanden na de release konden we al live spelen en dat was toen echt bijzonder. We hadden eigenlijk maar een maand en toen hebben we drie shows gespeeld. Iedereen was zo blij dat we weer naar buiten konden.
En dan ga ik toch één persoon in specifiek noemen. Dat is Joyce. Joyce die kwam naar onze allereerste show in Capslock uh Capelle aan den IJssel. En zij was omvergeblazen door onze liveshow, zoals ze het zelf verwoorde en ze zei: Ik wil er iets mee doen, ik ga hier iets mee doen.Ik wil jullie een podium bieden. En toen is het eigenlijk een beetje vanuit haar persoonlijk ontstaan. Zij is die groepsapp begonnen. Die energie die zij daarin bracht, daar is heel die coremunity uit ontstaan.
Het is gewoon een groter vriendengroep.Er is ook veel meer support van elkaar als dat er tien jaar geleden was. Vooral de core wereld in Nederland daar was tien jaar eigenlijk altijd een soort van vast groepje en als je daar niet bij zat dan dan deed je bandje er niet toe. Je ziet nou wel dat dat iedereen elkaar een beetje op sleeptouw neemt en dat iedereen elkaar ook wil helpen en wil supporten. En als je dan kijkt naar de afgelopen paar maanden, er wordt zoveel muziek uitgebracht. Allemaal super hoge kwaliteit, dikke videoclips, vette optredens. Het leeft en dat is heel mooi om te zien.
Thanks voor jullie tijd.
Ja, jullie bedankt! Graag gedaan en koop allemaal een kaartje voor 1 juni zou ik zeggen. Het is in de 013 in Tilburg, Reformist en nog drie andere bands voor maar €16. Het is zondag, maar het is altijd afgelopen, dus je bent gewoon nog met de laatste trein naar huis!
Meer weten over Reformist? Je vindt ze op hun eigen website.
XII Thorns is een blackened deathcore band uit Limburg, die ontstaan is in Coronatijd. Je moet wat, als de wereld stil ligt. Van de looks tot de muziek; het is duidelijk dat XII Thorns goed nagedacht heeft over hun uitstraling. Het hele plaatje klopt, en is vooral: heel duister. Wie zijn deze gasten uit het zuiden van Nederland? Wij spraken ze voordat ze de finale van de Wacken Metal Battle spelen op zaterdag 12 april in Estrado, Harderwijk.
Het volledige interview zie je hier. Lees hieronder een verkorte versie!
Hoe was jullie halve finale optreden? Hoe ging het?
Ja, dat ging goed. We moeten zeggen, de concurrentie was erg sterk. Alle andere bands hadden ook makkelijk kunnen winnen. Het niveau is echt hoog, dus het was echt sowieso een goede avond. Verder ging de show zelf gewoon goed. Geen problemen, dat is altijd belangrijk natuurlijk. En dat alles een beetje lekker werkt, de nummers gewoon goed voelen. We waren als eerste, het publiek was nog een beetje tam. Maar Crush had een hele bus vol publiek meegenomen en die gingen helemaal los, dat was mooi om te zien.
Jullie staan volgende week in de finale met Deafened to Death en Hyla. Deafened to Death speelt hardcore. Jullie spelen blackend deathcore en Hyla, dat is eigenlijk progressieve metal, maar wel ook met wat core invloeden. Wat vind je ervan dat core ineens zo populair is?
We kunnen het alleen maar toejuichen natuurlijk. Ja, wij maken al jarenlang deathcore, we noemen onszelf al heel erg lang core. Het is waanzinnig mooi om te zien dat core een beetje meer de de de nu metal treatment krijgt, dat wat meer in de populaire sfeer zit. Dus we kunnen het alleen maar toejuichen.
Jullie spelen blackend deathcore. Voor de mensen die geen idee hebben wat dat is. Hoe zou je jullie muziek omschrijven?
We proberen echt een mix te maken. We zijn eigenlijk op zoek gegaan naar welke andere metalbands kunnen we in onze stijl toevoegen? We hebben geprobeerd bands die we vroeger vet bij elkaar te gooien. En we hebben ook wel veel geluisterd naar Lorna Shore. Dat soort bands vinden wij allemaal ook heel erg vet, dus het komt ook zeker daar vandaan.
Uit welke bands halen jullie dan inspiratie?
Op het gebied van vocals proberen we eigenlijk zo min mogelijk inspiratie uit andere bands te halen. Dat voelt dan toch alsof je probeer te klinken als iemand anders. Maar om een voorbeeld te noemen; de zanger van Cattle Decapitation heeft die goblin squeals populair gemaakt, dat proberen we dan ook toe te voegen aan black. We proberen zoveel mogelijk toe te voegen, maar wel een eigen stijl te houden.
Jullie hebben vorig jaar Exsilium uitgebracht, en er komt nieuwe muziek aan. Mogen jullie daar al wat over zeggen?
We zijn eigenlijk met het laatste nummer bezig. Het is eigenlijk muzikaal klaar. Het is nu voornamelijk even zorgen dat we de rest op orde hebben. Een video erbij, dat soort dingen. Het marketing gedeelte zeg maar. Het worden vier tracks, waarvan een een oude in een nieuw jasje. We hebben ook wat meer de samenwerking opgezocht met andere bands.
Jullie brachten voor Exsilium ook een instrumentale versie uit. Wat was daar de reden van?
We hebben dat zelf eigenlijk altijd wel heel erg cool gevonden. Het is interessant om gewoon naar de instrumenten te kunnen luisteren. Dat je heel goed kan horen van wat het is.Het is natuurlijk altijd een geweld van jewelste met blast, beter en sneller zijn en breakdowns. enzovoorts. We vinden dat eigenlijk altijd wel een stukje verrijking van een portfolio. Dat je ook nog eens een keer gewoon puur naar muziek kan luisteren en ook van kan leren.
Interviewer: Als ik naar jullie show kijk, naar jullie artwork kijk dan lijkt het alsof er best wel veel over nagedacht is. Hoe belangrijk is dat totaalplaatje XII Thorns voor jullie.
Heel belangrijk. Het is niet alleen maar muziek. Maar het is de hele beleving eromheen. De lichtshow, soundscapes eromheen en het gevoel wat je erbij krijgt, dat moet wel echt een versterkend totaalplaatje van elkaar zijn. Zo zijn we de band ook begonnen. We hebben daar ook echt bewust voor gekozen. Het idee van de band was eigenlijk vanaf het begin dat er een thema eromheen moest. En als we live zouden spelen, dat het gevoel van de muziek met erg versterkt moet worden door hoe we eruitzien of hoe de lichtshow is.
Het is allemaal occult, vreemd. Eigenlijk sinds dat we met de Kelderbode bezig zijn geweest, proberen we ook heel veel Nederlands toe te voegen. Op de nieuwe EP doen we dat ook alweer. We proberen daarmee dat de Nederlandse gemeenschap ook die klik met de muziek kan voelen. Als je naar de artwork van de Kelderbode kijkt, zit daar ook een Nederlandse vlag doorheen geweven.
Maakt dat voor de zanger uit, om het in het Engels of in het Nederlands te doen?
Het is wel anders. Vooral hij Engels of Nederlands schreeuwt en vooral op gebied van articulatie. Nu probeert hij dat steeds meer los te laten articuleren omdat het toch beter overkomt door het niet te doen. Maar Nederlandse articulatie is gewoon heel anders en het is dus het is veel mondiger. We hebben allemaal een zachte g. Maar we zijn erachter gekomen dat het accent bij het schreeuwen en grunten ineens verwijnt. Maar nogmaals, ik weet ook niet hoe het is als als buitenlander om een Nederlandse track te horen. Dus hoe dat klinkt? Misschien klinkt het wel hetzelfde zoals het Russisch van Alex van I Previal.
De vorige keer in het mini-interview zeiden jullie dat jullie voor de halve finale nog wat nieuwe nummers in de set zouden doen. Krijgen we in een in de finale set ook wat nieuwe nummers van de EP?
Er zitten er twee in en eentje nog niet. Die houden wij nog even achter de hand, maar twee tracks zitten er in. En we kunnen helaas geen titels geven, want zover zijn we nog niet. We hebben voor nu alleen nog maar werktitels.
Hoeveel reserve kabeltjes neem je mee zaterdag?
We hebben onze set een beetje veranderd nadat dat gebeurd was. Maar we hebben altijd een koffer mee met allemaal kabeltjes en en oplossingen. Dus het komt sowieso goed!
Hyla is de nieuwe prog metal sensatie uit Amsterdam. Hyla doet dit jaar mee met de Wacken Metal Battle, en met succes! We zien Hyla op 19 april terug in de finale in Estrado, Harderwijk. Hyla bestaat uit vijf bandleden. Tijd om even bij te praten met Mark (drummer), Vincent (zanger) en Niels (Bassist)!
Het volledige interview kijk je terug op Youtube. Lees een verkorte versie hieronder!
Een korte introductie van Hyla, want er is online verrassend weinig over jullie te vinden. Hoe komt dat?
Nou, we zijn eigenlijk nog een vrij jonge band. Dat is de voornaamste reden. We zaten zo’n anderhalf jaar geleden pas echt voor het eerst samen in de oefenruimte. Het initiatief kwam van onze gitarist Edwin. Hij heeft anderhalf jaar geleden het conservatorium verlaten, wat rondgekeken en ons gevonden.
Sindsdien zijn we hard aan het werk geweest met schrijven. We hebben inmiddels best wat nummers, maar we willen echt de tijd nemen om honderd procent zeker te zijn van ons product – of dat nu een EP of een album wordt – voordat we het opnemen en uitbrengen. We willen het echt goed aanpakken. We verwachten wel eind dit jaar de studio in te duiken, maar we forceren niets. We nemen rustig de tijd voor die belangrijke stap.
Komen er nog een website, Facebook of SoundCloud als jullie muziek uitbrengen? Of zit er een bewuste strategie achter om in één keer een totaalpakket neer te zetten? Hoe zien jullie dat?
Het is een beetje aftasten geweest tot nu toe, denk ik. Instagram was in het begin onze focus, omdat het naar ons idee het populairste platform is in onze kringen om dingen te posten. Maar het was ook een manier om te kijken wat voor ons werkt, hoe we het beeld dat we naar buiten willen brengen vormgeven.
Maar inderdaad, als je iets uitbrengt, dan moet je eigenlijk op alle platforms aanwezig zijn om jezelf te laten zien. Dan hebben we ook meer content om te delen. Dus we bouwen het wel een beetje op. Maar het gaat nu best snel met de Metal Battle en de andere shows. Het publiek reageert heel goed, wat natuurlijk super leuk is. Dus alles gaat nu opeens heel snel, en de socials lopen in dat opzicht nog wat achter.
We hebben wel een SoundCloud. Misschien is die lastig te vinden, maar als het goed is, staat de link in onze bio op Instagram. Daar kun je onze demo’s vinden.
Waar komt die bandnaam eigenlijk vandaan?
Dat is wel een grappig verhaal. We hebben natuurlijk best lang nagedacht over namen. In de oefenruimte kwamen we er op een gegeven moment achter dat we de naam vooral op de klank hadden gebaseerd. Vandaar dat we ook in onze bio hebben staan dat mensen het ook als “hail” kunnen uitspreken, ook al was het vanaf het begin Hyla. Oké, en toen kwamen we erachter dat het ook de wetenschappelijke naam van de Europese boomkikker is, en dat vonden we ook wel geinig.
Maar verder is het gewoon een fijne, eigen naam, zoals iemands voornaam. Dat is voor mij eigenlijk het belangrijkste. De betekenis is een leuke bonus. Het is in ieder geval een mooie, toffe, unieke naam die nieuwsgierigheid wekt en ook wel past bij…
Hetgeen wat jullie maken is wel echt heel technisch en zoals jullie aangeven hebben jullie een hoge standaard. Schrijven jullie ook echt met z’n allen?
Ik vind dat juist iets unieks aan ons. Want inderdaad, in projecten waar ik eerder in heb gezeten, die ook wat meer technical metal inslag hadden, weet je dat het door de complexiteit gewoon heel moelijk is om met z’’n allen in de oefenruimte iets te schrijven. Maar juist bij ons lukt het heel goed.
Dat vind ik echt speciaal aan onze schrijfwijze nu. Ik denk dat het er ook voor zorgt dat sommige van onze songs best wel iets organischer aanvoelen qua songstructuur. We proberen dus echt bijna alles eerst in de ruimte te laten ontstaan. Op een gegeven moment maken we er wel een demo van om het te optimaliseren.
Komt dat dan ook doordat jullie als muzikanten allemaal zo’n hoog niveau hebben, waardoor dit makkelijker gaat?
Ik kan me voorstellen, als je allemaal op het conservatorium zit of hebt gezeten, dat het wel helpt. Je hebt allemaal een bepaald niveau. Ik heb het nog nooit eerder meegemaakt in een band dat we zo snel zulke complexe dingen kunnen oppakken.
Tijdens het schrijven spelen we het nog niet super strak en maakt iedereen fouten, maar we voelen wel aan van: “Oké, dit gaat werken en dit moet in grote lijnen zo.” En dan kunnen we op die manier toch een heel organisch proces hebben, ook al is het technische muziek.
Hebben jullie een richting die je uit wil met Hyla?
Dat is ook nog een beetje in ontwikkeling. Ik vind het verhaal nog altijd heel erg belangrijk. Ik heb soms hele persoonlijke verhalen die ik graag wil delen, maar ik wil ook graag vanuit verschillende perspectieven schrijven.
Zo hebben we een nummer dat “Migraine” heet. Dat gaat over het perspectief van een jonge jongen die er eigenlijk alles aan doet om zichzelf te vernietigen en het daarna probeert te verantwoorden naar een soort groter geheel, in dit geval een of andere god die het voor hem bepaalt. Maar uiteindelijk komt het erop neer dat hij zelf steeds dezelfde fouten maakt. Dat is een van die verhalen die ik heel interessant vind. Er zit wel overlap met mijn eigen ervaringen in, maar ik schrijf voornamelijk vanuit verschillende perspectieven.
Welke muzikale invloeden en inspiratiebronnen hebben jullie zoal?
Ik denk dat onze inspiratie vanuit allerlei verschillende hoeken komt. Misschien ook wel omdat we op het conservatorium zitten. Zodra iemand metal maakt, is het al snel: “Oh nice, misschien kunnen we samenwerken.” Maar ik kom zelf bijvoorbeeld meer vanuit Jeff Buckley, Tamino vind ik ook echt te gek. We houden allemaal van prog metal, maar we hebben allemaal een net iets andere hoek waarin we het meest thuis zijn.
We proberen ook dingen te maken die je niet altijd hoort. Een goed voorbeeld is Edwin, onze gitarist. Hij is als gitarist natuurlijk erg fan van complexe riffs en veel verschillende riffs. En ik, met mijn misschien wat meer metalcore achtergrond, probeer het toch een beetje catchy te houden. Ik denk dat zo’n soort samenspel vanuit verschillende hoeken en inspiraties in onze muziek terugkomt.
Gaan jullie dan in de setlist ook iets anders doen? Jullie setlist aanpassen omdat je weet dat je tegen zulke energie moet spelen?
In zekere zin blijven we echt wel onszelf. We gaan geen andere liedjes erbij doen. Nee, ik denk dat we doorgaan met het werk dat we nu doen, dat is een soort van onze setlist. Ik denk dat we daar wel content mee zijn, en daar moeten we het mee doen.
Wat kunnen we dan verwachten tijdens de finale?
Een vette show! Een ding; onze gitarist Storm heeft helaas een heel ongelukkig agenda conflict. Hij had al een boeking staan met een andere band waar hij als muzikant speelt, dus hij is er niet bij. Maar we hebben een andere, een invalgitarist die super goed is, en het gaat zeker goedkomen. Maar dat is sowieso voor ons wel een groot ding. We hadden hem er natuurlijk graag bij gehad, maar het is niet anders. Verder gaan we gewoon honderdvijftig procent geven, zeg maar.
We hebben alle ruimte om te doen wat wij het beste doen. Dus ja, en we zijn ook met de feedback van die eerste voorronde bezig geweest, hoe we meer publieksinteractie kunnen toevoegen en eigenlijk nog meer de energie op standje honderd proberen te zetten. Daar zijn we echt flink mee bezig geweest.
Deafened to Death is een hardcore band uit Leeuwarden. De band is ontstaan omdat de bandleden, die elkaar kennen uit andere bands, op zoek waren naar een nieuwe uitdaging. Vorig jaar bracht Deafened to Death hun gelijknamige debuut album uit. Wij spraken de band toen al even in een oefenstudio in Utrecht over hun inspiratie. Dit jaar deed de band mee met de Wacken Metal Battle, en met succes! Ze staan op 19 april 2025 in de finale in Estrado, Harderwijk. Tijd om even bij te praten!
Het volledige interview kijk je terug op Youtube. Lees een verkorte versie hieronder!
https://youtu.be/1O0S9QTvQo4
Ik sprak jullie in oktober vorig jaar al even. Wat is er sindsdien allemaal gebeurd?
Nou, we hebben behoorlijk wat shows gespeeld sinds die tijd. En we hebben een nieuwe single uitgebracht, “Top Dog”. Die is nu zo’n twee dikke weken uit, volgens mij. Dus ja, dat is het belangrijkste wat er gebeurd is.
De vorige keer dat we spraken, zeiden jullie al dat de focus vooral op het live spelen zou liggen. Hoe bevalt dat tot nu toe?
Best wel goed eigenlijk! We krijgen echt goede reacties op onze shows en het publiek gaat behoorlijk los.
We hadden een optreden in Leeuwarden, in de Neushoorn. Daar ging het publiek zó tekeer dat de microfoon op een gegeven moment tegen Arend’s voortanden kwam. Die heeft nu twee kleine stukjes tand minder, dus binnenkort maar even langs de tandarts. Maar het was het zeker waard!
Dat was echt zo’n avond waar wij op hetzelfde niveau stonden als het publiek, letterlijk op de grond. Dus alles wat daar gebeurde, kon inderdaad overslaan op de band. Olaf is nog over zijn monitor geflikkerd waardoor zijn bas ontstemd was. Pieter heeft nog een gitaarwissel binnen tien seconden gedaan omdat er een snaar knapte, en volgens mij was Jim’s drumstel op een gegeven moment ook niet helemaal in orde. Maar goed, dat soort dingen gebeuren, dat houdt het wel leuk en spannend, toch?
Absoluut! Wat was jullie leukste optreden tot nu toe? Of was Leeuwarden met alle chaos het verhaal van het leukste optreden?
We vonden de halve finale van de Wacken Metal Battle echt heel leuk. Het optreden ging goed, het publiek was enthousiast, en we hebben natuurlijk gewonnen, dus dat was supervet. Frisian Metal Night was ook echt te gek! We speelden wel vroeg op de avond, maar de zaal stond al goed vol en het publiek ging helemaal los.
De Neushoorn, dat is eigenlijk altijd leuk. Eigenlijk hebben we daar wel onze leukste shows tot nu toe gespeeld, vinden wij dan.
Had je verwacht dat jullie zouden winnen?
Van tevoren dachten we wel dat we een kans maakten. We hebben wel vertrouwen in de band, volgens mij weet iedereen dat wel. Volgens mij dachten we allemaal wel dat we een kans maakten, maar we stonden gewoon met heel veel goede bands.
Het is ook een kwestie van smaak en je moet gewoon hele goede shows spelen. Nou, dat was gelukt. Maar toen we de andere bands hoorden, dachten we wel even: “Nou, ik weet het niet hoor,” want we vonden die andere mensen ook echt een supergoede show hebben op hun eigen manier.
Weten jullie al een beetje wat jullie kunnen verwachten van de finale?
Dylan heeft eerder meegedaan met Polter. Toen zijn we ook in de finale gekomen en hebben we verloren van Inferum. Terecht verloren ook, hele goede muzikanten, die kwamen vers uit de Metal Factory Eindhoven.
En vorig jaar hebben we meegedaan met KLETUS, maar dat was alleen de voorronde. Dus sommigen van ons hebben al vier of vijf keer meegedaan dus het zou wel mooi zijn om dat dan nu gewoon een keer te winnen en dan gewoon naar Wacken te gaan.
Jullie hebben best wel een grote fanbase, dat zag ik ook ook bij Frisian Metal Night. Maar ook als ik kijk naar hoeveel volgers jullie op Instagram hebben. Waar komt dat vandaan?
Dat is vooral de band veel pushen. We zitten bijvoorbeeld in een grote WhatsAppgroep in Groningen, ondanks dat we uit Friesland komen. Daar pushen we elke show heel erg. “Yo, we spelen deze datum,” en dan halverwege nog een keer, en dan de dag zelf nog een keer.
Maar ja, het is heel veel netwerken. En we hebben we ook wel eens wat gepromoot. Bijvoorbeeld een video van “Top Dog”, en daar gingen mensen uit Zuid-Oost-Azië heel goed op. Dus we hebben ook heel veel mensen uit die uhm hoek van de aarde die ons heel vet
Wat kunnen we van jullie verwachten tijdens de finale zodat we ons kunnen voorbereiden?
Het is altijd handig als je een beetje pasjes en dat soort dingen uit de kast haalt voor de mooie sfeer natuurlijk. Headbangen , Windmills, two-steps, en stage dives. Het belangrijkste is dat je het gewoon goed kan opnemen. Dus of je nou heel hard wil gaan of niet, of gewoon lekker wil luisteren, dat is voor ons altijd al genoeg. Maar ik roep altijd wel mensen op om gewoon lekker naar voren te komen en gewoon een energie eruit te knallen tijdens onze set.
Want onze set is zelf ook heel energiek dus het is leuk om dat ook terug te zien in het publiek natuurlijk. We zouden voor iedereen willen spelen, maar het is altijd leuker om een beetje mensen uit hun dak te zien gaan natuurlijk. Dus neem je energie mee en alle rage die je hebt. Hoe meer energie het publiek ons geeft, hoe meer energie wij weer teruggeven aan het publiek.
Dat zag je bijvoorbeeld afgelopen show die we gespeeld hebben.Het publiek ging heel hard. Voordat we begonnen begon het publiek al, en daardoor hadden wij direct al zoiets van: oké, let’s fucking go, let’s go! En dan zie je dat het publiek daar weer op reageert. En die wisselwerking daarin, dat is cool.
